De nieuwe bundel van Martijn Benders moet nog verschijnen, maar heet alvast Wat koop ik voor jouw donkerwilde machten, Willem. Ik mocht het boek alvast inzien, maar dan moest ik wel een recensie schrijven. Nooit eerder gedaan, maar bij deze.
Een ongewone titel, net als Karavanserai, zijn debuut uit 2008. Benders is natuurlijk ook geen alledaagse dichter, maar deze tweede bundel verschilt nogal van de eerste. Toch wil ik niet veel gaan vergelijken. Wel valt al gauw op dat Willem moderner, directer, grappiger en losser is. Dat zou kunnen betekenen dat het succes van Karavanserai overtroffen gaat worden – en dan heb ik het alleen nog maar over de verkoop. Moderner en meer direct aansprekend zeg ik dus, en dat blijkt al uit de namen van min of meer bekende mensen, gedichten gebaseerd op popsongs (of vertalingen daarvan), en een aantal werkjes dat mij flink aan flarf doet denken. Benders heeft mij eens verteld dat hij flarf onzin vindt omdat hij dat allemaal zelf wel kan verzinnen – dat geloof ik dan maar.
Vertrouwd zijn de Bendersiaanse vergelijkingen en definities, waarbij ik soms onder mijn kin krab, maar die even origineel als gewaagd blijven. Groteske verschijnselen worden miezerige mensjes die je in het passeren aan je jas trekken, gevoelens zijn te verklaren aan de hand van waar ze, als je heel goed kijkt, op lijken. Altijd iets anders dan je zou verwachten – je moet ook wel echt kunnen kijken. En er wordt heel wat afgekeken in de bundel. Heel veel ogen ook, oog in oog kijken, wie het eerst knippert. En dan praat Benders met donkere stem terwijl het LICHT – afwisselend schemering, tl-buizen, dwaallichtjes etc. etc. – overal zonder morren haar werk doet.
Heel veel licht, dus. En ook veel liefde. De geliefde (‘liefje’, ‘schatje’) wordt uiteraard flink bekeken en vergeleken, haar OGEN (die tref je hier ook veel) zijn zus-en-zo, en dan het licht en op een gegeven moment ga je nog denken goddomme man, die Benders raakt heus weleens ontroerd.
En wacht, ik zou het bijna vergeten: een fiks aantal mensen krijgt op hun donder, wat dacht je dan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten